ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΡΟΝΙΑΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ C- ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

ΗΛΙΑΔΗΣ Χ. ΜΑΡΙΟΣ
Ειδικός Γαστρεντερολόγος
Τραπεζούντος 60 και Μεταμορφώσεως 23 (γωνία) 1ος όροφος
Καλαμαριά (απέναντι από τα Goodys)
Τηλ:2310441023 κιν:6946682983 
e-mail:iliadismarios@gmail.com
blog:iliadismarios.blogspot.com

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΡΟΝΙΑΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ-ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
ΠΟΙΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ;
Ασθενείς με:
1)anti-HCV θετικό και
2)HCV-RNA θετικό και
3)αυξημένες τρανσαμινάσες και
4)ευρήματα χρόνιας ηπατίτιδας σε βιοψία ήπατος και
5)χωρίς αντενδείξεις για θεραπεία με ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη πρέπει να έχουν τη δυνατότητα θεραπείας. Η θεραπεία θα προτείνεται σε ασθενείς που έχουν εξελισσόμενα προοδευτική νόσο. Έτσι λοιπόν ασθενείς με ίνωση, μέτρια η σοβαρή φλεγμονή και νέκρωση σε βιοψία ήπατος πρέπει να θεραπεύονται και ασθενείς με λιγότερες ιστολογικές βλάβες θα αντιμετωπίζονται κατά περίπτωση. Η επιλογή των ασθενών δεν πρέπει να στηρίζεται στο αν έχουν ή όχι συμπτώματα , τον τρόπο μόλυνσης από τον ιό , τον γονότυπο του ιού ή τα επίπεδα του ιού στο αίμα. Ασθενείς με κίρρωση σε βιοψία ήπατος πρέπει να θεραπεύονται και εάν παρουσιάζουν σημεία ρήξης της αντιρρόπησης όπως: ασκίτη , επιμένων ίκτερο , έντονη κακουχία , αιμορραγία από κιρσούς ή ηπατική εγκεφαλοπάθεια. Παρόλα αυτά η συνδυασμένη θεραπεία δεν έχει δείξει ακόμη ότι βοηθά στην επιβίωση όσο αφορά ασθενείς με προϋπάρχουσα κίρρωση. Επίσης η θεραπεία σε άτομα ηλικίας πάνω από 60 ετών πρέπει να γίνεται σε ατομική βάση γιατί δεν έχει ακόμη πιστοποιηθεί ή ωφέλεια σε αυτούς τους ασθενείς λαμβάνοντας υπόψη και τις πιθανές παρενέργειες που είναι περισσότερες σε μεγάλες ηλικίες. Υπάρχουν όμως ασθενείς ακόμη και στα εβδομήντα τους που θεραπεύτηκαν με επιτυχία.
Ο ρόλος της ιντερφερόνης στα παιδιά παραμένει αβέβαιος. Η ριμπαβιρίνη αναμένεται να εκτός αξιολογηθεί επαρκώς στα παιδιά και η δοσολογία της δεν έχει καθοριστεί επαρκώς. Έτσι παιδιά με ηπατίτιδα C πρέπει να κάνουν θεραπεία με ιντερφερόνη και συνδυασμένη μόνο σε καλά ελεγχόμενες κλινικές μελέτες. Ασθενείς με ταυτόχρονα ηπατίτιδα C και AIDS μπορούν να κάνουν θεραπεία από τη στιγμή που δεν υπάρχουν αντενδείξεις ακόμη και σε ήπια νόσο . Πράγματι η ηπατίτιδα C είναι πιο γρήγορα εξελισσόμενη νόσος σε ασθενείς με AIDS και η ηπατική ανεπάρκεια είναι μια συχνή αιτία θανάτου ασθενών με AIDS. Πριν την έναρξη της θεραπείας σε ασθενείς με AIDS πρέπει να ληφθούν υπόψη άλλες ασθένειες ή άλλα αντιικά φάρμακα που παίρνει ο ασθενείς για να αποφευχθεί μα αλληλεπίδραση φαρμάκων. Επειδή οι εξελίξεις γύρω από την θεραπεία της ηπατίτιδας C είναι πολλές , πιθανών τα επόμενα χρόνια να υπάρχει αποτελεσματικότερη θεραπεία και για αυτό αυτή πρέπει συνέχεια να αξιολογείται. Η θεραπεία της οξείας ηπατίτιδας C είναι πράγματι μια πρόκληση. Επειδή ένα μεγάλο μέρος(~80%) αυτών των ασθενών θα κάνουν χρονιότητα έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στη πρόληψη αυτού του γεγονότος. Σε μικρές μελέτες που έχουν γίνει σε ποσοστό 80-100% των ασθενών με οξεία ηπατίτιδα μπόρεσε να προληφθεί η μετάπτωση σε χρονιότητα εάν δοθεί θεραπεία για διάστημα 1-4 μηνών. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη, είναι η δοσολογία , η δόση και το σχήμα της θεραπείας. Ένα πρακτικό σχήμα είναι μονοθεραπεία με πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη για 3 μήνες. Ο πιθανός ρόλος της ριμπαβιρίνης για σύντομο χρονικό διάστημα με παράλληλη μείωση της δόσης της ιντερφερόνης είναι υπό αξιολόγηση. Σε ασθενείς με σημαντικές εξωηπατικές εκδηλώσεις της ηπατίτιδας C όπως: κρυοσφαιριναιμία και σπειραματονεφρίτιδα η θεραπεία με ιντερφερόνη έχει ως αποτέλεσμα την βελτίωση των κλινικών συμπτωμάτων και σημείων. Είναι όμως συχνή η υποτροπή μετά το τέλος της θεραπείας. Σε μερικούς ασθενείς μακροχρόνια θεραπεία συντήρησης με α-ιντερφερόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρόλο που το HCV-RNA επιμένει να υπάρχει εφόσον τα κλινικά σημεία και συμπτώματα υποχωρούν με τη θεραπεία.